چند سالی می شه یاد گرفتم منتظرنشینم کسی خوشحالم کنه یا کارخاصی برام کنه ، انتظارم از آدمها خیلی پایین اومده خوب البته به همون نسبت هم احساسم تغییر کرده 

  اینجوری خیلی چیزها فانکشن کرده ؛ دیگه " حساس بودن عسل " چندان معنی نداره

   اما چیزی که محکم داره مقاومت می کنه و واسم گاهی مساله ساز می شه " زن بودنمه"  که همچنان پای خواسته ها ش واستاده
و هیچ جور راه نمی اد...