اينو حتما تو وبلاگ علی ديدينش. با اجازه ايشون اينجا می نويسمش
منو ياد دوست خيلی عزیزی می اندازه که همیشه می خوندش
---------------
حرفهای ما هنوز نا تمام
تا نگاه می کنی : وقت رفتن است
باز همان حکايت هميشگی
پيش از آنکه با خبر شوی
لحظه عظيمت تو ناگزير می شود
آی ...ای دريغ و حسرت هميشگی
ناگهان چقدر زود دير می شود
November 02, 2004
...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment