September 18, 2007

Sebastian monzani

Ok, still I'm in...
little by little, i feel safe and that sounds good
this time it's all me you can see ,you can feel, my real "me" ...
I wrote to a friend,without asking for anything and she gave me everything she could,
little by little,I feel safe and that sounds good

...
دیگه منتظرمعجزه نیستم
دیگه ساعتم رو نگاه نمی کنم
دیگه قرارنیست عاشق بشم
دیگه رویا بافی نمی کنم
مثل یه دختر بچه کوچولو که رازی رو تو دلش داره ؛ هی لبم رو گاز می گیرم که به هیچ کی حرفی نزنم
آروم گوشه همون پنجرهه نشستم , چشمامو بستم و صورتت رو مجسم می کنم
...

منتظراتفاق هستم
اتفاق یعنی "بودنت"؟
...

5 comments:

Anonymous said...

kheyli khoshgel bood...kheyliiiiii...
nemidoonam vali omidvaram khoob bashi!

Anonymous said...

خیلی قشنگ بود
انگار احساس من هم هست

Azadeh said...

ari.... montazere hadeseiee baiad bood .... va man inchenin salha be entezar neshasteam ....

پرشین said...

Asal e aziz,

manam delam ham baraye to tang shodeh o ham baraye Kaveh e aziz o ham oon shab haye khosh.
---
in internet policy e mahal e kare bandeh tazegi ha tashkhis dadeh ke blog spot mahale fesgh o fojoore o filteresh kardeh. vaseye hamin ham dar astaneye 2 salegie weblob dochare feghdane weblog shodam asasi! hatta comment ham nemitunam bezaram!

پرشین said...

rasti yadam raft begam ke ahang e rooye weblog mahshareh